Shakespeare bevond zich op de grens tussen jeugd en volwassenheid toen hij dit stuk schreef. Onbekommerd bracht hij verbindingen tot stand tussen het natuurlijke en bovennatuurlijke in de mens, het zinnelijke en bovenzinnelijke. Niets is wat het schijnt. De maan speelt de hoofdrol. Het wassen en afnemen van de maan. De eb en vloed van passie zijn bepalend voor wat de mensen in deze maannacht meemaken.