nielsbrandaancotterink

Aard en Appel

 

Goedendag, mijn naam is Aard, ik heb een ongezien bestaan.

Ik schaam mij niet maar kan niet groeien zonder

ondergronds te gaan.

De deur naar mijn onderwereld staat uit principe voor niemand

open.

Tenzij de onderhandeling mij bevalt.

Ik zou niet graag boven het maaiveld leven.

Dan loop ik uit in mijn bestaan.

Iets wat mijn naamgenoot en publiekslieveling Appel in dit licht

nog nooit heeft gedaan.

Zij toont haar bloesem in de wind.

Laaft zich aan zon en maneschijn.

Zij laat mij zakken in de stront.

In de geroerde zwarte grond.

Appel laat zich raken door een bij in de kern van haar hart.

Men bewondert haar vrucht, haar mooie rooie kleur.

Ik verdraag die blikken niet.

Vandaar bij mij die dichte deur.

Ik versla schimmels ondergronds.

Strijd tegen de op hol geslagen mol.

Weet dat ik mijn waarde halen moet uit het gene dat ik voed.

Ik ben een knol.

Mijn oogappel is regenworm.

Ik kan blind op haar vertrouwen.

Zij zorgt voor lucht in mijn bestaan.

Op haar kan ik bouwen.

Anders dan bij Appel, lopen mens en dier over mij heen en

aan mij voorbij.

Tot ik net op tijd door een van beiden wordt bevrijd.

Dan gebeurt mij net als naamgenot Appel, waarvoor

wij zijn gekomen en zullen gaan.

We worden gevild, gewassen, geschild, gesneden,.

Gesnipperd, gekookt, gebakken,in boter of olie.

Tot moes geslagen, gepureerd en vervolgens ongegeneerd,

door mens en dier in veelvoud en oneindig vaak geconsumeerd.

Dat is hoe ik Aard en mijn naamgenoot Appel al eeuwen

worden verteerd en geherwaardeerd.

Dank voor uw consumptie, groet van Aard en Appel,

wij voelen ons vereerd in uw bestaan.